Header image Alaska en Canada


Phillip de Graaff
  HOME ::
   
 
Alaska en Canada

 
       

 

 

Alaska 7
Victoria, de hoofdstad van British Columbia. Inderdaad veel dingen doen ook Brits aan maar dan het Brits dat ik me herinner uit mijn jeugd. De mensen zijn erg sociaal. Als je bij een zebrapad komt aanlopen, stoppen de auto’s al bij voorbaat. Natuurlijk hebben we even lekker koffie gedronken maar we hebben vooral rondgewandeld om alles even goed te bekijken. Het is een mooie omgeving en er is genoeg te zien. We liepen via China Town terug naar Downtown waar we weer op de bus stapten naar de boot.


Een fraai bloemstuk

De onvermijdelijke totempaal

Zulke beelden zie je vaker

Een oude kerktoren tussen moderne gebouwen

Chinatown

Uithangbord van een restaurant

 

 

Een van de dingen die we zagen was een prachtig bronzen beeld van Kunstenares/schrijfster Emily Carr. Het was heel mooi gemaakt met veel ook van kleine dingen zoals de uitdrukking van haar aapje Woo op haar schouder of die van haar hond Billie. Kijk ook eens hoe de veters op haar schoenen heel nauwkeurig zijn afgebeeld in het brons.

 

Je zult hier wonen!

 

 

Beeld van Emily Carr

Let op de schoenveters

De uitdrukking op het gezicht van het aapje Woo

En op die van hondje Billie


We lagen aan de kade met de Amsterdam van de HAL en de Norwegian Pearl van de NCL. Ik denk dat die op weg waren naar Seattle waar veel Alaskareizen starten.

Seattle is overigens nog een apart verhaal. Vroeger mondde de riolering rechtstreeks uit in zee. Seattle is echter zeer laag gelegen en bij vloed kwam alles terug de stad in. Het was niet te harden.
In 1889 brak door een lijmpot een grote brand uit waarbij veel vernietigd werd. Het stadsbestuur beval dat bij de herbouw de onderste verdieping van de gebouwen niet mochten worden gebruikt. Alles begon op de eerste verdieping. Op het onderste niveau werd alle nieuwe infrastructuur van leidingen e.d. aangelegd waarna daarboven bij de bovenkant van deze verdieping de weg werd aangelegd. Heel vaak moesten de voetgangers stukken overbruggen d.m.v. ladders. In de tijd van drooglegging werd deze ondergrondse stad benut door prostituees en illegale bars. Als je aan een Amerikaan zou vragen waarom ze dan geen dijk hadden gebouwd, zou hij heel verbaasd reageren.


Maar wij zijn nu in Vancouver op een steenworp afstand van Seattle. We werden daar opgehaald door Remko de Haas, een oud leerling van mij uit 1975. Hij bood aan om ons samen met zijn vrouw Antoinette hier van alles te laten zien. Ze wonen in ieder geval in een prachtige omgeving. Vancouver staat overigens bekend om het feit dat het de beste stad ter wereld is om in te wonen (The Economist).


We bezochten een paar prachtige uitzichtpunten met klaterende watervalletjes. Zowel in de beken als bij de watervallen was minder water te zien dan in andere jaren. Men verwacht hier ook wat problemen met het drinkwater.

Bij een stukje water en een stuk bos stonden we plotseling oog in oog met een grizzly beer. We bleven doodstil staan om het dier goed op de camera’s te krijgen. Op zijn gemak kuierde hij weer het bos in. ( at he zoo of course :-) Ze proberen hier de beren zo goed mogelijk te beschermen, vooral tegen zichzelf. De handvatten van de openbare vuilnisbakken zijn zo gemaakt dat een beer het deksel niet kan openmaken. Je mag je eigen vuilnisbak ook niet open laten staan. Als een beer daar eenmaal aan gewend is, heeft hij de neiging om steeds terug te komen. In dat geval vangen ze hem en zetten hem ver weg weer uit in het bos. Als hij er dan toch in slaagt om terug te komen, moet hij worden afgeschoten omdat dit te gevaarlijk is. Huisdieren zoals konijnen mogen niet in de tuin worden gehouden anders worden ze door beren of poema’s opgegeten.


Bear encounter (at the zoo)

Beerbestendige houtgreep

Toen we boven op Grouse Mountain waren, bekeken we nog een leuke Lumber Jack show waarbij twee mannen lieten zien hoe het vroeger toeging bij het kappen van hout en hoe behendig ze waren op een boomstam in het water.


Houthakkers aan het werk

Hakken maar

Op een rollende boomstam in het water

Houten adelaar

 

 

 

 

Verder liepen we nog over een paar suspension bridges zoals over Lynn Canyon en bij de Sea to the Sky Gondola. Dat zijn kabelbruggen die hoog over het ravijn zijn gespannen.

Eerst met de Sky Gondola

Dan over de suspension bridge

Dit is hem helemaal

De suspension bridge in Lynn Valley

’s Avonds hebben we in een uiterst gezellige sfeer genoten van een fijne maaltijd.


Eerst even een ijsje eten

Dan even naar de haven

Uitbuiken bij het zwembad waar wel eens wasbeertjes komen

En natuurlijk lekker warm

Het is alweer ochtend en ik heb al ingecheckt, het is bijna voorbij. Maar eerst nog een paar leuke dingen doen vandaag.
Antoinette, Lucia en ik reden met de auto naar de seabus en staken het water over. In de verte zagen we het Canadagebouw waar we met het cruiseschip waren aangekomen. Het heeft wat weg van The Opera House in Sidney. Nadat het veer was aangekomen, gingen we eerst naar Gastown. Dat moet je als toerist bezocht hebben al was het alleen maar om de
Gasclock, een die door stoom wordt aangedreven. Op gezette tijden blaast hij een wijsje met de stoomfluiten. Gastown ontleent zijn naam aan deze klok die daar gewoon voor het plezier is neergezet.


De seabus met links het witte Canada gebouw

Hier ook oud tussen nieuw

 

 

Dit stadsdeel is het oudste deel van Vancouver. Vroeger is hier de stad ontstaan. Het begon met een houtzagerij, gevolgd door een scheepswerf. Daaromheen ontstond een nederzetting en dat was dus het begin van Vancouver.

Gastown is genoemd naar Gassy Jackson die daar in 1867 de eerste saloon opende.

 

De “Gasclock”in Gastown

 

Vervolgens liepen door het gezellige havengebied. Bij een fietsenverhuurbedrijf ontmoetten we Remko die speciaal voor ons een vrije middag had genomen. Daar huurden we fietsen en maakten een heel leuke fietstocht door Stanley Parc, een must als je in Vancouver bent.


Op deze ijspegels brandde de Olympische vlam

De watervliegtuigjes wachten op passagiers

Totempalen in Stanley Parc

Fietsen in Stanley Parc, Lucia voorop

De “zeemeermin” van Vancouver

Je blijft lachen. Geweldig!

’s Avonds bezochten we een award uitreiking op de school Julia en Christophe, de kinderen van Remko en Antoinette.

De volgende ochtend nadat de koffers waren ingepakt, reden we eerst nog naar een “salmon hatchery”.
Door de urbanisering kan nog wel eens een probleem ontstaan met de natuurlijke waterwegen waar de zalmen stroomopwaarts zwemmen in paartijd. Er ontstaan dan hoogtes die ze niet kunnen overbruggen. Op zo’n plek kunnen ze naast de rivier een kanaaltje maken waar de zalmen wel tegenop kunnen zwemmen. Ze worden dan gevangen en de hom en kuit wordt verwijderd waarna de eitjes worden bevrucht en in bassins uitgezet. De kleine visjes worden later losgelaten waarvan er vele overleven. In het wild zouden er maar weinig overleven. De grote zalmen, die na het kuitschieten en bevruchten zouden sterven, worden nu ook gedood. Het is zinloos om ze los te laten. Op onze eerste avond in Vancouver hebben we overigens sockeye zalm van de barbecue gegeten, heerlijk.


Hier komt geen zalm tegenop

In augustus ziet dit zwart van de zalm

De reis is weer bijna voorbij, het vliegtuig hangt al in de lucht en over negen uurtjes staan we weer op de grond in Amsterdam. Het was geweldig.